woensdag 22 augustus 2012

Weer de weg op

Dan wordt het tijd afscheid te nemen van onze gastfamilie. Vijf weken hebben we in hun huis mogen logeren en het is goed geweest. De jongste kinderen hebben veel Engels geleerd, er is heel wat geëxperimenteerd met de Amerikaanse voedingswaren, er is uren gepraat en we hebben genoten van de rust in het atelier. Voordat we op de 23e naar huis vliegen nemen we nog een weekje de tijd om rond te toeren. We willen nog richting Niagara watervallen.





De eerste drie nachten liggen er gastgezinnen van het Candle in the Window netwerk op de route en zij verwachten ons. Drie nieuwe gezinnen in drie dagen met daartussen lange afstanden rijden - het blijkt veel energie te kosten. Maar we genieten.

De eerste dag doorkruisen we heel Wisconsin en Illinois en is ons doel een adres in de staat Indiana in de buurt van de stad Warsaw. 's Avonds komen we aan in een soort zomerkamp tussen 4 of 5 meren. Het wemelt er van de muggen en nadat no. 4 net 3 dagen met een dik ooglid had rondgelopen vanwege een muggenbeet, zorgen we dat we niet meer buiten komen. We worden hartelijk verwelkomd door ons gastgezin en de pannekoeken staan klaar, samen met natuurlijk de heerlijke maple siroop. No. 3 en 4 kunnen er nooit genoeg van eten. Het is altijd weer een verrassing hoe het gastgezin de slaapplaatsen heeft geregeld, maar vanavond is het extra spannend. De gastheer had ons per mail gezegd dat hij voor de meisjes een 'fun place' had om te slapen. Ze vinden het erg spannend. De verrassing is dan ook groot, want het huis blijkt een geheime kamer te hebben. Achter een draaiend boekenkastdeurtje (het was net Het Achterhuis in het klein) bevindt zich een kleine gang, het hoekje om glij je een glijbaan af en onderaan is een klein kamertje en liggen de bedden opgemaakt. Het is er klein, maar toch passen we er op een gegeven moment met 9 personen in en we genieten. De dames hebben er zin in om hier een nachtje te slapen.

De avond is veel te kort. Het is mooi om met elkaar onze geestelijke reis te bespreken. De familie is erg zendingsminded en net zoals wij hebben zij ook Compassion kinderen. Zij hebben ze zelfs diverse malen bezocht. No. 3 maakt al hele plannen - waar woont onze H. ook alweer? Na nog wat nachtelijke foto's met ons gastgezin - hoe verzinnen we het, want we zien er niet uit - liggen we toch kort na middernacht in bed. We horen nog lang gegiechel uit de geheime kamer komen.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten