Niagara falls

Daar staan we dan tegenover de watervallen. We zijn eerst 's morgens richting Canada gegaan om de watervallen vanaf die kant te bezien. Het is nog rustig voor de grensovergang en we hebben zo allemaal een stempel in ons paspoort te pakken. Wanneer we dat eens goed bekijken, zien we opeens een vreemde datum in het verleden op ons Amerikaans visum staan. We begrijpen er niets van, checken alle zes de paspoorten en ze blijken allemaal diezelfde vreemde datum te hebben. We hadden volgens deze stempel al lang het land uit moeten zijn. Nu zijn we er toch uit, maar voorzien straks wanneer we terug willen problemen. We zetten het maar uit ons hoofd en gaan genieten van onze paar uur Canada.

Toeristisch en erg druk, maar we proberen ons ervoor af te schermen. Op het stukje waar het water neerstort en er erg veel druppels op je neerkomen is het erg rustig. In de warmte genieten wij. We laten ons heerlijk natsproeien en zien onder ons een schouwspel van regenbogen. Indrukwekkend.

We eten een - erg duur - ijsje en laten ons plan om een toertje in het achterland te maken, varen. We verwachten onze tijd nog nodig te hebben en vroeg in de middag rijden we richting VS terug. Inmiddels staan de grensovergangen aan beide zijden overvol en het duurt zeker een uur voordat we aan het loket zijn. Deze tijd wordt doorgebracht met fotograferen; vanaf de Rainbowbridge hebben we via de rivier een mooi uitzicht op alle watervallen. Inmiddels zijn we er ook achter dat de douanebeambte bij binnenkomst in juni waarschijnlijk een fout gemaakt moet hebben. Eindelijk zijn we aan de beurt en inderdaad hebben we een probleem. Onze paspoorten worden direct geseald en verdwijnen in een buis. Zelf worden we naar het douanekantoor op de tweede verdieping gedirigeerd langs een spoor van zeer stoer uitziende douaniers. De wachtkamer zit vol en doet ons denken aan het consulaat in Antwerpen waar mama voor het 'afspraken-via-internet' tijdperk diverse malen lange tijd heeft door moeten brengen. Er lopen diverse zenuwachtige personen rond en een Jood verkondigt luid dat hij zo te laat komt voor de bruiloft van zijn zoon de volgende avond. Als Belgium and The Netherlands worden binnengeroepen, blijken we gelijk te hebben. We ontvangen snel een nieuw stempel. Het kost ons onze halve middag.

's Avonds bezoeken we nog de Amerikaanse kant van de watervallen. We dalen af tot vlak aan de voet van de watervallen. We lopen door de sterke wind, worden ondergedompeld in het machtige geruis van de neerstortende waterval en proberen ons staande te houden op het Hurricane deck. Geweldig!
Het wordt al snel donker en de watervallen worden verlicht. De hele wereld verzameld zich er rondom. We zijn onder de indruk dat wij hier deel van uit mogen maken. Voldaan keren we naar de auto terug.