Laura Ingalls museum

De volgende dag hebben we nog een hele dag om het museum door te spitten en de omgeving te bekijken. We zwijmelen bij alle old fashioned huishoudelijke materialen. Wat een mooie zaken maakten ze toen - het zilveren bestek van Laura is geweldig verfijnd. Het houtgestookte fornuis ziet er stoer uit en we zouden het zo wel even uit willen proberen.

We genieten van alle mooie oude quilts; er zitten er bij uit de verzameling van de familie Ingalls. Rose Wilder, de dochter van Laura, was naast journalist en romanschrijfster ook een bekend quilster. Zij heeft jaren een quiltmagazine uitgegeven. Je zou zo zin krijgen om aan een quilt te beginnen.

De kinderen genieten in een achterkamertje waar ze zich kunnen verkleden. Dat is altijd leuk en vooral ook wanneer je liedjes uit het traporgeltje kan halen. Eenmaal buiten weten we niet hoe snel we weer een volgend huisje of het schoolgebouwtje moeten induiken, want het is om te smelten.

De net vernieuwde museumwinkel kan ook op onze aandacht rekenen. Wat een gezellige collectie. Zo leuk om te horen dat de bejaarden van Walnut Grove hier hun steentje aan bijdragen en zo ook wat extra inkomsten kunnen vergaren. Zij naaien alle Kleine huis jurkjes en de opaatjes zetten huifkarren in elkaar.

 Zo'n 1,5 mijl ten noorden van Walnut Grove vind je de resten van de plaggenhut waar de familie Ingalls in woonde. We kunnen ons goed voorstellen hoe ontsteld Laura was, toen ze ontdekte dat hun huis een plaggenhut was waar koeien zomaar over je hoofd kunnen lopen. Haar leven hier wordt beschreven in "Aan de rivier". De rivier is in deze tijd van het jaar meer een beek (Plum creek) en wij genieten van de afkoeling in de beek.