dinsdag 14 augustus 2012

Mille Lacs

Eén van onze wensen was om nog eens 'iets' te doen rondom Native Americans. In de buurt van ons gastgezin (nu ja, 1 uur noordwaarts) is een Indianen museum. Zijzelf zijn er ook nog nooit geweest en het lijkt ons een leuke uitstap om gezamenlijk te doen. De kinderen genieten van het spelen met elkaar en zijn nauwelijks gemotiveerd te vertrekken. Rond luchtijd stoppen we eerst bij een ouderwetse Mac.Donalds en geniet een groot deel van het gezin van frieten - dat smaakt na zo'n lange tijd.

We rijden het Indianen reservaat in en passeren de zuidwest kust van Mille Lacs. Het is voor onze beleving een megagroot meer, maar wanneer we het op de kaart zien in vergelijking met de grote meren in het noorden, is het niets. Minnesota is het land van de 10.000 meren, maar het zijn er veel meer wordt ons verteld. Een reservaat is het gebied waar de Natives heer en meester zijn. Hier gelden dan ook anderen wetten. Hier rijdt men rond met andere nummerplaten. Hier is het waar de casino's zich bevinden. Hier is het waar een verdrietig stuk geschiedenis ligt. Hier is het waar veel problemen zijn rondom gezondheid, drug- en gokverslavingen, kindersterfte, werkeloosheid en armoede. "Witte mensen" wonen hier over het algemeen niet, tenzij je gehuwd bent met een stamlid of tenzij je werkt in het onderwijs of de gezondheidszorg - dat zijn de meest voorkomende redenen waarbij de stam je toelaat.




In het museum komen we heel wat te weten over de levenswijze van de Native Amerikanen in het verleden. De kinderen krijgen een korte les in het kralenweven en we genieten van de kunstwerken die tentoongesteld worden. Het leukst is de rondleiding die een Indiaan ons geeft. We lopen langs de verschillende seizoenen en heel interactief wordt ons een en ander duidelijk gemaakt. No. 3 doet goed haar best al haar vragen in het Engels te stellen. Met diverse boekentips verlaten we het museum en springen we nog even de ernaast gelegen Indian Trading Post binnen. De museumshop gevestigd in een originele Indiaanse winkel waar zij hun waar verhandelden met de "witte mensen". Het is een museum op zich en we genieten van alle mooie dingen die zij aanbieden.


Het was maar goed dat de winkel ging sluiten, want onze koffers zijn al overvol. We rijden naar huis met nog een korte stop aan het meer. Ieder zit al snel met zijn voeten in het water - heerlijk helder.
Onderweg wordt er gestopt om een grote zak mais in de auto te laden en naast allerlei ander lekkers genieten we dus van heerlijke zoete mais bij de avondmaaltijd.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten