zaterdag 28 april 2012

Ontstoken ogen

Vrijdagmorgen stond Marc op met gesloten ogen. Ontstoken. Hij was er nogal vrolijk over want direct kwam het liedje ‘A blind man stood by the road and he cried’ bij hem op en zong hij dat. Het was onze kinderen onbekend, maar het werd direct een topper.
Toch maar even de dokter hier op het terrein bezocht voor een ogenzalfje. De man heeft een mooi klinkende Duitse naam. Mij leek dat Duits wel aangenaam, maar Marc doet het toch liever in het Frans. De man bleek overigens geen woord Duits te spreken.  Vele protestanten in deze streek dragen Duitse namen en komen oorspronkelijk vanuit het Noordoosten van het land. Ze spreken vaak zelf hun naam ook erg grappig uit en alleen wanneer je de naamkaartjes leest, ontdek je dat hun naam Duits is.
Een fotootje van iemand met ontstoken ogen besparen we u. Het ziet er echt niet uit. Alhoewel het 's avonds al een stuk beter was.  Maar zoals tante E. vroeg: hierbij een beeld van de verschrompelde dame!


Note van no. 1: de verschrompelingen worden door de zon alsmaar erger, gelukkig schijnt hij hier nog niet zo vaak.

woensdag 25 april 2012

Wetenswaardigheden

Een 6-jarig jongetje, aka no. 4, eet 2 stokbroden per dag.




Afgelopen week heeft het iets hogerop hier in de bergen gesneeuwd. Men verdenkt ons ervan het Belgische weer te hebben meegenomen.

Deze week zijn er een aantal mensen hier die goed Engels spreken. Heerlijk om weer eens wat diepgaander gesprekken te kunnen voeren, maar natuurlijk niet goed voor ons Frans.

No. 3 trekt haar plan en ze verfranst en verengelst gewoon Nederlandse woorden zo het haar uitkomt. Men verstaat haar meestal ook nog.



No. 1 heeft zich als doel gesteld vloeiend Frans te leren, maar beseft dat ze daarvoor meer dan 2 maanden nodig heeft.



No. 2 vindt het heerlijk zich dienstbaar te maken in de wasserij. Het is daar tenminste lekker warm.


We slapen hier als blokken en de oudsten onder ons voelen zich nog steeds elke morgen stijf. Vooral wanneer we de vorige dag een fikse wandeling hebben gemaakt.

Máár we hijgen niet meer wanneer we de 130 treden naar boven hebben gelopen. De conditie verbetert.
Wilma's gezichtscrème was al een paar dagen op, maar we zitten hier in de middle of nowhere en een trip naar de winkel moet echt even ingepland worden.  No. 3 vond dat het vandaag toch hoog tijd werd om een winkelcentrum op te zoeken, want "ze wil geen verschrompelde mama"




zaterdag 21 april 2012

Nîmes

Woensdag is hier op het centrum een vrije dag. Er wordt geen werk verricht en de keuken is gesloten. Wij hebben dan ook maar vrij genomen en een uitstap gemaakt naar Nîmes, zo’n 40 km van hier.  We hebben daar de Romeinse arena bezocht en het was magnifiek, iedereen heeft ervan genoten. Onverstelbaar om te zien hoe zo’n bouwwerk uit de eerste eeuw daar nog staat te pronken. Nadat het in de middeleeuwen tot kasteel was omgebouwd en daarna een woonwijk was geweest  - gewoon huizen midden in de arena gebouwd – zijn de toegevoegde bouwsels in de 19e eeuw afgebroken en staan de bogen nu weer open te pronken.  Samen met een 3D filmpje van de geschiedenis van Nîmes vanaf de Romeinen hebben we woensdag heel wat geschiedenis gedaan. No. 4 vond het geweldig! No. 3 bleek meer van gladiatoren en hun diverse rangen af te weten dan ik en dat kwam blijkbaar door spelletjes via de p laymobil.
We hebben weer heel wat trappen en heuvels gedaan vandaag en no. 2 verkondigde dat ze geen trappen en heuvels meer kon zien.







woensdag 18 april 2012

Thuisonderwijs

Begin deze week zijn we na twee weken paasvakantie weer begonnen met ons thuisonderwijs. Het ging niet helemaal van harte om op deze plaats je wiskunde boeken te moeten openen, maar no. 3 had een vooruitziende blik en begon zondagavond al aan haar rekenles zodat ze maandagmorgen toch nog in de keuken zou kunnen werken. Helaas kwam er maandagmorgen ook nog Frans en Nederlandse grammatica boven, maar moedig droeg ze deze teleurstelling. Ieder probeert zo snel mogelijk door zijn dagelijkse portie werk te komen, zodat er daarna nog veel tijd overblijft voor andere dingen. En gemotiveerd dat ze zijn om Frans te spreken… zinsbouw en grammaticavragen vliegen de hele dag om je oren.
Naast Nederlands, Frans en wiskunde hebben we ook onze dagelijkse bijbeltijd en starten we nog een lapbook over Frankrijk. Verder doen we tekenlessen – er zijn hier zulke mooie vormen en kleuren dat de kinderen inmiddels al heel wat afgetekend hebben. Onze natuurstudie gaat hier ook gewoon verder: maandag hebben we onze eerste bos veldbloemen geplukt  



en dinsdagmiddag zijn we naar de rivier gewandeld en hebben we daar heerlijk onze les gedaan: ‘de loop van rivieren’ en we hebben het proberen vast te leggen in een tekening, maar rotsblokken tekenen bleek nog niet zo eenvoudig. Na die inspanning konden ze heerlijk ontspannen in en rond het water en op de rotsen. Sommigen waren zelfs een beetje verbrand.


Het kamp

Zaterdag zijn alle jongeren en gezinnen hier weer vertrokken en bleven wij achter met de vaste bemanning. Alhoewel er afgelopen weekend ook weer gasten waren en zo is het hier altijd een komen en gaan van mensen. Vorige week had het noorden van Frankrijk paasvakantie en waren er veel mensen uit Normandië en de Elzas; volgende week is er weer een kamp, maar dan heeft het zuiden vakantie. Het Frans van de noorderlingen is trouwens beter te volgen dan het accent van de zuiderlingen.
De kampen hier zijn verder niks geen show, maar puur bijbel en het is geweldig om te zien hoe de jongeren en jonge gezinnen hier genieten van het onderwijs. Er zijn gewoon twee samenkomsten per dag die ongeveer anderhalf uur duren. Er wordt altijd eerst een half uur gezongen met  keuzeliederen (en zingen kunnen ze!) en daarna een preek van een uur. Ze gaan chronologisch door Bijbelboeken en zo was in de voormiddag Jesaja 50 aan de beurt en ’s avonds Handelingen 17. Jesaja 50 verwijst naar het werk van de Here Jezus en Handelingen 17 is Paulus’ preek op de Areopagus. We zijn zo gevoed met de basis van ons geloof. De prediking is ernstig en diepgaand. Alhoewel ik niet alle details helemaal kan volgen, lukt het met de Nederlandse bijbel erbij toch om de grote lijnen goed te kunnen volgen. Het vervelende is dat ik de grapjes vaak niet begrijp, maar gelukkig zit mijn vertaler en grote toeverlaat naast mij;-)
Wanneer je wat meer over het werk hier wilt lezen en/of wat van hun toespraken of zang wil horen, kun je van alles vinden op hun website. Ik denk zelf dat er ook een gedeelte van hun site in het engels is vertaald. http://www.missiontimothee.fr/

dinsdag 17 april 2012

De maaltijden

Net zoals thuis vormen ook hier de maaltijden de basis van onze dagindeling met het grote verschil dat ik er niet over na hoef te denken en dat het elke keer opnieuw een verrassing is wat ons wordt voorgeschoteld. De Franse keuken is niet te versmaden en we genieten er met volle teugen van.
No. 2 houdt onze dagelijkse menulijst bij en zal jullie op de hoogte houden van al het lekkers dat wij hier dagelijks krijgen. Misschien ontvang je er nog inspiratie uit voor je eigen menu; wij hebben in elk geval al weer allerlei ideeën voor onze menuplanning thuis.

Ontbijt: elke dag hetzelfde.
-Stokbrood en jam en blauwe boter en rode (met zout) boter, thee, koffie of chocomelk.



Diner donderdagavond:
-Aardappelsalade
-Franse kaas + stokbrood
-Chocomousse

Lunch vrijdag:                
-Komkommersalade + couscous  met stoofvlees (heel pittig)  en als dessert – ijs, mmm.
       
Diner:
-Sla met dressing
-Macaroni met champignonsaus.

Lunch zaterdag:
-Tomaten – bonensalade
-Rijst met hamburgers
-En als dessert cake.
                  
Diner:
Pizza met stokbrood en sla
       
Lunch zondag
Stokbrood en vis
Erwtjes en wortels en kip
       
Diner :
- Soep
-Charcuterie en franse kaas met stokbrood
- Taart: citroenmeringue
   
Lunch: maandag
-  wortelsalade met mais
-  puree en worst.
         
Diner:
-Sla met dressing
-Macaroni met bolognesesaus
-Fruit.
          
Lunch dinsdag:
-Salami met brood
- Zalm met wortels en aardappels
- Sinaasappel parfait (héél lekker)
    
Diner:
- Soep
-Hesprolletjes
-Aard met platte kaas
-Mars – bounty-twix-ijs

Lunch woensdag:
-Rode bietensla
- Tagliatella met fricandeau
-Liegois vanilla of chocolade

Diner:
-Tomatensoep
-Linzen met wortels en worst
-Fruit.
           
Lunch donderdag
-Sla met gevulde eieren
-rijst met biefstuk
- amandeltaart

Diner:
- Sla
- Lasagna
-  Peer met chocoladesaus






maandag 16 april 2012

Stoomtrein


Onze mannen zijn het best in het detecteren van geluiden. De allereerste dag hoorden ze in de verte een geluid dat direct vastgesteld werd als het geluid van een stoomtrein en inderdaad blijkt er elke dag door ons dal een stoomtrein te rijden.

vrijdag 13 april 2012

Bamboe




No. 4 zijn lievelingsbomen zijn bamboes. De eerste uitstap die we hier maakten was dus richting het bamboebos dat aan de overkant van de vallei ligt. Vanaf ons terras zien we de bamboes zwieren in de wind en wanneer het hard waait, mag je er dan ook niet in. No. 4 genoot van alle verschillende bamboes en maakte allerlei plannen om er van alles mee te bouwen. De andere no’s waren wat kritischer en hadden allerlei ideeën hoe ze het park aantrekkelijker voor kinderen konden maken.

Het weer

Misschien denken jullie bij Zuid-Frankrijk aan heerlijk weer, maar helaas momenteel is het hier nogal wisselvallig en blijkbaar koud voor de tijd van het jaar. Dinsdag heeft het de hele, maar dan ook de hele dag geregend en zag je nergens niemand meer buiten. Het weekend was er één met blauwe luchten, maar de rest van de week is het hier nogal grijs. Het buitenterras was klaargezet met tafels om buiten te eten, maar alles is inmiddels weer naar binnen.

donderdag 12 april 2012

De afgelopen dagen ...

zaten vol met van alles en nog wat. Onze dag begint met een ontbijt om 8.30 uur. Hier kunnen we ons eerste Frans al oefenen en dat gaat goed. Nu er hier een conferentie is, zitten we iedere dag met andere mensen aan tafel en kunnen we steeds weer dezelfde gesprekjes voeren. Herhaling is de beste leermeester.  Om 10.00 begint er een dienst waarin altijd eerst een half uur gezongen wordt. Erg goed voor onze woordenschat Frans en de woordenlijsten in onze aantekeningboekjes groeien zienderogen. No. 4  heeft zijn eigen samenkomst waar er altijd iemand van de groteren met hem meegaat. Om 12 uur gaan we dan weer naar de eetzaal en tussen de middag eten er minstens 250 mensen hier – een drukte van belang. Vaak moeten we ons als gezin opsplitsen en de kinderen willen dan allemaal graag bij Marc zitten, want dat Frans van mama…..;-) Maar jullie begrijpen dat dit dé manier is voor haar om Frans te leren spreken. Marc stuurt daar ook echt op aan, want hij wil geen half uur van te voren in de eetzaal gaan zitten om bij elkaar te kunnen zitten. De namiddagen zijn wat de conferentie betreft vrij. Gisterenmiddag werd er een sportactiviteit georganiseerd waar de helft van ons gezin aan meedeed. Aan jullie om te raden wie? Vanmiddag heb ik eerst een wasje gedaan en zullen we straks even naar de rivier wandelen. Om 18.30 is de avondmaaltijd waarna om 20.30 uur de avonddienst begint. No. 4 slaapt dan allang en we wisselen een beetje af wie er dan nog deelneemt. Degenen wiens hoofd vol zit, mag heerlijk thuis ontspannen. 


Van no. 3

Vrijdag , zaterdag en zondag heb ik Seigneur en Jésus-Christ heel vaak gehoord  en  ik denk de komende dagen  die twee woorden ook nog wel te horen . Ik ken al één liedje uit mijn hoofd:
Avec des cris de joie
Ma bouche chantera 
J’élèverai mes mains
Et je te célèbrerai!

En ik heb bijna alle duckie’s uit !!!!


maandag 9 april 2012

Weekend

Het weekend was er één van wennen aan ons nieuwe plekje en we zijn er moe van.  We zitten hier tegen een berghelling aan en alles wat we doen, vraagt trappenlopen. Ons trappenhuis thuis is niets vergeleken met het aantal trappen hier.  Even gaan eten zijn bijna 100 treden! De wasmachine hebben we ook gevonden en ligt gelukkig maar één terras hoger. De plaats waar we wifi hebben, ligt 130 treden hoger.  Er wordt aan onze conditie gewerkt. De eerste keren kwam ik al hijgend boven, maar dat is na een paar dagen toch al over.
Verder is het ook erg vermoeiend om steeds alles in het Frans te moeten doen. Nadenken om alles zo simpel mogelijk gezegd en/of gevraagd te krijgen.  Gelukkig hebben we Marc nog en wanneer hij in de buurt is, geven wij het woord al snel door aan hem;-)  Er is hier niemand die ook maar één woord Nederlands spreekt; het meisje dat hier een beetje Nederlands sprak is momenteel voor een paar weken uitgezonden. Sommigen spreken een paar woorden Engels,  maar soms nog minder dan dat ik Frans spreek… eigenlijk is het gewoon een ideale situatie om zo snel mogelijk het Frans onder de knie te krijgen. De kinderen hebben de eerste liedjes al in hun hoofd zitten; no. 1 durft aan tafel al te vragen wat ze nodig heeft; no. 2 probeert nog alle Franse vragen te ontwijken; no. 3 kan zich al goed voorstellen en geniet van alle mensen hier. 
De moeheid is ook te wijten aan twee slechte nachten en nee dat ligt niet aan ons bed (ook al is het een stuk smaller dan thuis).  Elke nacht was er wel iets van buikpijn tot mond(?)pijn en andere ongemakken. Ik hoop komende nacht echt eens goed te kunnen doorslapen. Welterusten!

PS Nog even 130 treden omhoog om te verzenden.

Sedermaaltijd


Net zo als elk jaar vieren wij rondom Pesach met ons gezin een sedermaaltijd. Dit jaar was het allemaal een beetje anders, maar we wilden de gelegenheid toch niet voorbij laten gaan en hadden we gepland dit op vrijdagavond te doen. Normaal hebben we onze feestmaaltijd middenin de sederviering, maar nu hebben dit vóór de maaltijd gedaan, omdat we de maaltijd in de eetzaal met de groep nuttigden. Het was iets voor de kinderen om de hele dag naar uit te kijken, zodat wij rustig konden acclimatiseren. Rond half vijf hebben zij de tafel gedekt met weggooiservies en stond er een fles wijn en een fles druivensap gereed. De matzes hadden we meegenomen uit België. ’ s Middags nog even op zoek geweest naar bittere kruiden (in ons geval is het witlof geworden), appels en kaneel om charoseth te maken, een groene groente (werd platte peterselie) en het botje was deze keer wel erg alternatief: Joachim zocht een mooi takje op dat als lamsbout dienst moest doen.
Het is altijd erg fijn om op deze wijze met het paasfeest bezig te zijn en het geeft je ook een verbondenheid met het Joodse volk. Al jaren gebruiken we dezelfde Engelstalige haggadah (een soort liturgie). Marc is de leider en één van de kinderen de lezer, die dan de Bijbelteksten voorleest. Door de haggadah heen doorlopen we de oorspronkelijke bevrijding uit de slavernij in Egypte en worden alle attributen op de sederschotel uitgelegd. Drinken we de wijn/druivensap en breken en verstoppen we de matzes.  Met de teksten uit het Nieuwe Testament verwijzen alle oudtestamentische onderdelen van de maaltijd  naar Jezus, die het Lam is, die Zijn bloed vergoot en die bevrijding bracht uit de slavernij van de zonde. We hadden een hele fijne tijd samen en het is mooi om te zien hoe no. 3 nu ook steeds meer van de voorafschaduwingen begint te snappen en hoe no. 4 genoot van alles wat er gebeurde.


zaterdag 7 april 2012

Organisatie

Sjonge, wat ben je afgedraaid van zo’n reis. Vrijdag was een rustig-aan-daagje. ’s Morgens eerst maar eens de tijd genomen voor wat organisatie. Zoals een goede meesteres van haar huis betaamt, heb ik  eerst voor alles een plaatsje gezocht. Wanneer je met 6 man 2 maanden op 27,3 m² (uitgerekend via een TO-opdracht voor rekenen) bivakkeert, moet alles wel een beetje geregeld zijn om niet in chaos te verzanden.  No. 1 en 2 slapen samen in een klein tweepersoonsbed in een piepklein kamertje met één kleine kast. Zij hadden thuis al over de organisatie nagedacht en hebben dit zelf opgelost. Ze hadden zelfs hulpmiddelen mee en het ziet er daar goed uit.


 Voor no. 3 en 4 die samen in een stapelbed in een ieniemieniekamertje slapen met een kastje met 2 planken,  heb ik de kledingorganisatie ter hand genomen en dat lukte ook goed.

 

Marc en ik hebben de luxe van elk één kast en daar paste onze kleding en persoonlijke benodigdheden gemakkelijk in.  Onder de bedden is voldoende opslagruimte voor boeken, tassen met extra truien en wat speelgoed.
 In de badkamer staat een wasmand, niet zo mooi geklasseerd als thuis, maar gewoon een flexibele mand en wanneer die overvol is, moet ik maar eens in het Frans gaan navragen waar en hoe ik dat hier kan doen.  Het weekend komen we vast wel door en zo kan ik nog even oefenen met mijn Frans.
Onze keuken is minimaal: we hebben alleen een waterkoker, een elektrische koelbox en een klein kastje met wat etenswaren, bekers en een lade met 6 koffielepeltjes en 2 messen. Is dat niet heerlijk? Nee, we hoeven hier niet te koken, maar voor noodgevallen hebben we nog een klein brandertje mee. We kunnen hier in het centrum drie keer per dag aanschuiven aan tafel, maar daarover later meer.




Dan hebben we nog een boekenrekje met boeken en een kastje dat we bestempeld hebben als TO-kastje en waar per kind een stapeltje “werk” ligt te wachten.


Onze zithoek bestaat uit een hoekbank en 3 krukjes. Onder de hoekbank passen de cello (ja, die paste warempel ook nog in de auto!), de gitaar en viool. Op het moment van de foto zijn ze met de instrumenten naar de eetzaal, want daar staat een piano  en kunnen de lessen geoefend worden.



We hebben een clean-table-policy, maar daar zullen we blijvend aan moeten werken;-)
Voor alles een plaats,
en alles op zijn plaats!

vrijdag 6 april 2012

12 uur onderweg...

Door No. 1 geschreven...

Jaja, 12 uur onderweg zijn is niet niks. Het is normaal 10 uur rijden, maar met een aantal stops wordt het al snel een half etmaal.
Met de auto tot de nok vol en een propvolle dakkoffer vertrokken we gisteren naar Zuid-Frankrijk. Zoals altijd wil je eigenlijk veel meer meenemen dan in de auto past. En is het selecteren, selecteren… Wat zal ik meenemen? Zal ik dit toch nog thuis laten? 
Het was lastig, maar toch raakte de auto ingepakt en konden we rond kwart voor zeven in de ochtend vertrekken.



In de auto hielden we ons bezig met: muziek luisteren, boekjes lezen, tijdschriften kijken, met de nintendo spelen, donald duckies lezen (bedankt A. voor de grote stapel!), slapen, verhaaltjes vertellen, autospelletjes als: “Wat is het verschil tussen … en …?”, KING pepermunt eten, genieten van het uitzicht uit ons raampje, en nog veel meer. 
We kwamen natuurlijk ook "tollenaars" tegen...
No. 4 vroeg elke keer weer of er nog tolhuisjes kwamen ;-).


Rond 18.30u kwamen we eindelijk aan in Anduze. Daar konden we gelijk aan de maaltijd schuiven. Heerlijk! Hierna laadden we de auto uit en kropen in ons reeds opgemaakte bed. 

woensdag 4 april 2012

Vlak voor vertrek

Wat doe je nu zo'n laatste dag thuis...?
- laatste wasjes
- smoothies maken want het laatste fruit uit je diepvries moet op
- uitdelen van resterende voedingsmiddelen uit koelkast en diepvries
- een tandartsbezoekje voor no. 3
- een verjaardagsbezoekje aan een heel leuk jongetje;-) brengen
- koffers van no. 1 tot en met 3 checken, want 21 bovenstuks is echt teveel van het goede
- skypen met je broers
- je uitgaande mailbox even anders installeren
- bedenken wat je nu eigenlijk onderweg wilt eten
- het wasmiddelenbakje van je wasmachine nog even schoonmaken, want anders vindt oma het straks weer zo vies;-)
- je zorgen maken of de cello nu echt wel in de auto zal passen
- wandelschoenen op een rijtje in de gang zetten
- de oma's bellen
- je huissleutel aan iemand geven

Zoals jullie zien, lijstjes maken is echt mijn specialiteit! Alle to do-lijsten zijn afgewerkt, joehoe.

dinsdag 3 april 2012

Fases

Het toeleven naar zo'n sabbatical gebeurt in fases. Eerst is daar het wilde idee. Via de homeschoolwereld ontdekte Wilma een blog van een familie die met 8 kinderen een wereldreis maakte. Dan moet zoiets met 4 kinderen toch zeker lukken. Het leken luchtkastelen. Toch bleef het idee ergens sudderen en is er uiteindelijk een werkbaar plan voor ons uitgekomen. Knoop doorgehakt in april of mei 2011. Dan ga je werkgever en kerkelijke gemeente informeren en weet je dat je mensen teleur gaat stellen. Moeilijke tijd, maar al snel went iedereen eraan en ga jij druk aan je gewone werk en daarnaast werk je je plannen verder uit. We hebben wat rondgezworven op internet, allerlei trajecten bedacht, gewikt en gewogen en beslissingen genomen. Een heerlijke fase waarin alles nog kan, er iedere keer van alles verandert en je uiteindelijk binnen een behapbaar kader komt. Dan komt er een nieuwe fase waarin je gaat twijfelen. Het zou veel gemakkelijker zijn geweest om gewoon met je dagelijkse zaken door te gaan, geen zaken te hoeven afronden, geen afscheid te hoeven nemen. Naarmate de datum van vertrek dichterbij komt, keert het enthousiase weer terug en ga je hard aan de slag. De laatste fase is het echte afscheid nemen en dat is inmiddels ook grotendeels achter de rug. Nu rest nog het huis afsluiten, een blik achterom en dan snel de snelweg naar het zuiden op.

Afscheid

Afscheid nemen brengt nogal gemengde gevoelens teweeg. Het doet zo goed te weten dat zoveel mensen om je geven en je graag nog even gedag willen zeggen en goede wensen willen meegeven. Maar ondertussen voel je ook je maag samenknijpen en vraag je je af waarom je dit ook alweer ging doen? Het doet zo goed de gebeden die over je uitgesproken worden te horen, maar ondertussen voelt het wel als een sprong in het diepe.
Wij zien er naar uit jullie allemaal straks weer te kunnen omhelzen en ah mai, wat zullen die kleintjes van jullie groot geworden zijn.




Een mooi plekje


De komende twee maanden wordt dit ons plekje. Het uitzicht vanuit ons chaletje op een berghelling in Anduze. Onderaan slingert de rivier de Gardon.

zondag 1 april 2012

Sabbatical

In de volksmond wordt zo’n periode waarin je je gewone werkzaamheden onderbreekt een sabbatical  of sabbatsjaar genoemd. Dit verwijst natuurlijk naar het Bijbelse sabbatsjaar (Leviticus 25), maar toch zijn er wel duidelijk verschillen.
- Het Bijbelse sabbatsjaar was voor het gehele land. In onze tijd is het allemaal wat meer individualistisch.
- Het Bijbelse sabbatsjaar stond eens in de zeven jaar gepland.  Stel je eens voor – elke zeven jaar een jaar je niet met je normale werkzaamheden bezighouden! Daar is onze 5 maanden niets bij.
- Het Bijbelse sabbatsjaar was vooral een jaar rust voor het land, maar natuurlijk had dan ook de landarbeider rust. Er werd niet gezaaid, niet gesnoeid en niet geoogst.
- De opbrengst die spontaan opkwam, was bestemd voor de armen.
- Het was een jaar gewijd aan de Here.
- Het was een onderdeel van Gods 50 jarige cyclus. Elke 7 jaar een sabbatsjaar en na de 7e keer direct aansluitend een jubeljaar, waarin alle schulden werden kwijtgescholden, slaven werden vrijgelaten en het land aan de oorspronkelijke eigenaars werd teruggegeven.
- De wekelijks sabbat is ook een mooie afspiegeling van het sabbatsjaar. Rust in het klein, die elke week terugkomt tot heil van de mens.

Wat een geweldige principes. Rust om te werken aan relaties binnen je gezin, rust om te luisteren naar wat God je te vertellen heeft vanuit Zijn Woord, rust om je te laten voeden door een goed boek, rust om familie of vrienden uit te nodigen en heerlijk samen een middag (of langer;-) door te brengen, rust om gewoon eens ergens op een bankje te zitten dromen en je gedachten te ordenen, rust om gewoon stil te zijn.

Wij zien uit naar onze 5 maanden sabbat.

Nog 5 dagen

We hebben nog 5 dagen te gaan, maar tot op heden staat er nog niets, maar dan ook helemaal niets ingepakt. Wel zitten onze hoofden helemaal vol en liggen overal lijsten. Afgelopen weken zijn we gewoon nog druk geweest met het overdragen van al onze verantwoordelijkheden, hebben we nog een conferentie georganiseerd en zijn er nog feestjes gevierd. Ook zijn er nog sandalen gekocht en behoefden sommige garderobes veel aanpassing. Man, man, wat groeien die kinderen toch! Alleen voor onze zoon kunnen we nog op de kinderafdeling terecht – de dames snuisteren volop op de damesafdeling. Er is nog heel wat afgeracet op de naaimachine. No. 2 had geluk dat oma nog kwam logeren en samen met haar even een schattig rokje in elkaar flanste. No. 1 had net het nieuwe boek van Mme Zsazsa en daar moest en zou natuurlijk ook nog iets uit genaaid worden. No. 3 was heel erg blij met de afdankertjes van de andere no.’s.!  Er ligt overal genoeg in de kasten om straks in de koffers te verdwijnen.