Pleisterplaatsen

Nog twee gezinnen op onze route. We ervaren het als een zegen. Het verrijkt ons bezoek. Dit Candle in the Window netwerk is een christelijk netwerk en het bestaat voor het overgrote deel uit gezinnen die homeschoolen. Altijd hebben we wel raakpunten waarop we elkaar kunnen treffen, ook al komen we uit zulke uiteenlopende culturen.

Ons tweede gezin is een 'gepensioneerd' homeschoolers-gezin. Wat een eer om gefotografeerd te worden met een moeder die ruim 30 jaar heeft gehomeschoold. Terwijl iedereen al lang in bed ligt, praten de moeders nog ver in de nacht door over hun ervaringen. Vol belangstelling luister ik naar hoe hun 5 kinderen terecht zijn gekomen na hun thuisonderwijs. Vol herkenning knik ik wanneer ze vertelt over hoe zwaar het soms was, maar hoe ze het voor geen geld van de wereld had willen missen. Vol belangstelling luister ik naar haar verhaal over de groei van deze beweging in de VS en welke impact deze heeft gehad op de christelijke visie op het gezin. Ik realiseer me dat ik de afgelopen 8 jaar ook zoveel nieuwe thuisonderwijsgezinnen in Nl en B heb ontmoet. Geweldig om hier deel van te mogen uitmaken.
Onze gastvrouw is trouwens in 1972 in België tot geloof gekomen en we genieten van haar getuigenis!

De derde dag wacht ons een route van 250 mijl richting Ohio. In een golvend landschap vinden we ons gastgezin. Extra toegevoegd op de route op advies van de stichtster van Candle in the Window. Het is haar familie. We worden ontvangen in een oude, gerenoveerde Amish boerderij en kijken onze ogen uit. Het lijkt wel een museum, maar we mogen alles aanraken. Het is duidelijk dat de eigenaars van oude spullen houden.  Er staat een heerlijke Amerikaanse maaltijd voor ons klaar en al snel vliegen de vragen en de daarbijhorende uitleg over en weer. Mevrouw blijkt toegang te hebben tot de plaatselijke schoolbussen garage en no. 4 zou dat natuurlijk graag willen zien. Vlak voor het donker lopen we nog even langs de voor ons zo grappige bussen. Ze staan startklaar om volgende week de kinderen van twee kleine plattelandssteden (wij zouden het gewoon dorpen noemen) naar school te brengen.

Deze familie houdt van het buitenleven en we leren nog heel wat bij over de herten in de VS. Dochterlief heeft een hertenfokkerij. Wij dachten dat ze er hier wel genoeg hadden, maar deze blijken gefokt te worden om zo de grootste geweien te krijgen. Het is een spel - de jager krijgt punten al naar gelang de hoeveelheid zijtakken en lengte van het gewei. De volgende dag missen wij met de auto op een haar na een aanstormend hert - zo maar midden op de dag, midden in een klein stadje. Pffff, we zouden graag zonder deuken aankomen in NYC.