Afgelopen week heeft het iets hogerop hier in de bergen gesneeuwd. Men verdenkt ons ervan het Belgische weer te hebben meegenomen.
Deze week zijn er een aantal mensen hier die goed Engels spreken. Heerlijk om weer eens wat diepgaander gesprekken te kunnen voeren, maar natuurlijk niet goed voor ons Frans.
No. 3 trekt haar plan en ze verfranst en verengelst gewoon Nederlandse woorden zo het haar uitkomt. Men verstaat haar meestal ook nog.
No. 1 heeft zich als doel gesteld vloeiend Frans te leren, maar beseft dat ze daarvoor meer dan 2 maanden nodig heeft.
No. 2 vindt het heerlijk zich dienstbaar te maken in de wasserij. Het is daar tenminste lekker warm.
We slapen hier als blokken en de oudsten onder ons voelen zich nog steeds elke morgen stijf. Vooral wanneer we de vorige dag een fikse wandeling hebben gemaakt.
Máár we hijgen niet meer wanneer we de 130 treden naar boven hebben gelopen. De conditie verbetert.
Wilma's gezichtscrème was al een paar dagen op, maar we zitten hier in de middle of nowhere en een trip naar de winkel moet echt even ingepland worden. No. 3 vond dat het vandaag toch hoog tijd werd om een winkelcentrum op te zoeken, want "ze wil geen verschrompelde mama"
We zien jullie allemaal op de foto, behalve die 'verschrompelde mama'. Durft ze niet? ;-)
BeantwoordenVerwijderenDe Kokkies.