Naar het echte Midwesten

Eigenlijk behoort Chicago al helemaal tot het Midwesten van Amerika. Omdat deze regio nog zo dichtbevolkt is, voelt het niet zo aan. We verlaten Chicago in een hevige onweersbui. De kinderen genieten van de schitterende bliksems.

Vandaag rijden we verder noordoostwaarts, richting Mississippi. Vanavond worden we in West Salem verwacht, waar we een langere tijd bij een familie zullen logeren. Spannend! We hebben elkaar nog nooit ontmoet. We hebben elkaar online leren kennen via de christian homeswap website. We hebben het afgelopen half jaar heel wat over en weer gemaild en geskyped. Het was de bedoeling dat wij huizen zouden ruilen, maar op een gegeven moment besloten zij dit jaar niet naar Europa te komen. Wel zouden zij het erg leuk vinden wanneer wij hen bezochten en een tijdje konden blijven. Moeilijke beslissing, want we wisten niet of we dat wel zouden zien zitten. Mensen die we nog nooit ontmoet hadden.... Er waren een paar dingen die we gemeenschappelijk hadden en we vonden het ook wel een uitdaging. We zouden zo de cultuur nog beter leren kennen, beter geïntegreerd raken in hun omgeving en bovenal zouden de kinderen beter Engels kunnen leren. We namen de uitdaging aan. Volgend jaar zouden zij dan de reis richting Europa maken en bij ons verblijven.

Rond 17 uur rijden we West Salem binnen. Net zoals alle Amerikaanse steden en dorpen is ook hier alles opgezet in blokken en kan je eigenlijk niet verdwalen. Het grappige is dat we na al die maanden contact uiteindelijk niet het exacte adres hadden. Een telefoontje brengt ons al snel in de juiste straat voor het juiste nummer. Een rood, Victoriaans huis en op het trappetje voor het huis zit mrs. E. samen met haar 4 kinderen. We worden hartelijk welkom geheten. De kinderen hebben allerlei mooie dingen geknutseld en we worden rondgeleid door huis en tuin. Hier zullen we de komende weken verblijven. Hun keuken is onze keuken, hun badkamer is onze badkamer (alhoewel, ze hebben er twee). Even aftasten hoe dat allemaal zal gaan werken.