NYC

Ons laatste gastgezin woont op een geweldig plekje. Tussen de Fingerlakes met mooie uitzichten, temidden van de Amish, maar toch op 250 mijl afstand van New York City. Er wacht ons een schitterende rit richting zuidoosten. New York State blijkt een bergachtige, beboste staat te zijn. We genieten van onze laatste lange rit en schieten mooi op.

De kinderen worden helemaal enthousiast wanneer ze de skyline van New York ontwaren. Het geeft het gevoel alsof we al bijna thuis zijn, vooral wanneer ze allerlei vliegtuigen zien opstijgen.

 

We brengen eerst de huurauto terug en deze keer gaat dat vliegensvlug. We verblijven nog 2 nachten in een hotel vlakbij de luchthaven. We hebben nog één volle dag in New York. Het blijkt niet helemaal een volle dag te zijn, want nadat we de koffers een beetje hebben gereorganiseerd en geprobeerd hebben de aangekochte boeken zo goed mogelijk te verdelen qua gewicht, blijft er nog maar een halve dag over. Het blijft spannend tot morgen of we overgewicht hebben;-)

We besluiten de Joodse buurt in Williamsburg in te gaan. Nog een laatste keer met de metro - de rit gaat over één van de oudere trajecten van New York. We rijden hoog boven de stad.

Hoe geweldig is het te lopen door de buurt die beschreven wordt in de boeken van Chaim Potok. We wandelen over de Lee Avenue - de straat waar de vriendschap van de hoofdpersonen in één van zijn boeken (The Chosen/Uitverkoren) zich afspeelt. Je ziet ze zo de gebouwen in en uitkomen. We eten nog ergens een falafel, maar eerlijk gezegd was die bij de Libanees twee maanden geleden in een andere wijk van New York véél beter. We praten nog wat over alle extreme groepen die we gezien en/of ontmoet hebben: Mennonieten, Amish, Orthodoxe joden en christenen die één bijbelvertaling als geïnspireerd zien. We vergelijken ze met de groepen die ze kennen en we bespreken waar het ergens mis kan gaan en je in extremen belandt. Waarom mensen deze groepen zo aantrekkelijk vinden zodat sommige groepen echt toeristische trekpleisters zijn geworden? Waarom vinden we ze zelf zo aantrekkelijk? Waarom worden we toch niet één van hen of zijn we het misschien als thuisonderwijzers? Misschien zien andere mensen ons ook wel als een aantrekkelijke subgroep waar ze niet bij willen horen.

Moe van het geslenter nemen we de metro terug. Hoppen we nog voor een laatste keer een supermarkt binnen en proberen ons vertrekklaar te maken in onze hotelkamer. Iedereen is opgewonden, het vroege slapen lukt nog niet zo goed. Nog één nachtje en morgen op naar België.